හොඳ හිත විකිණීම
ඈවරයි දෑවරයි මම විකුණනවා කුනුකොල්ලෙට උනත් මේ හොඳ හිත......... කඳුළු විතරයි ලාබෙට මට ඉතුරු වුනේ
Posts
අහස පොළව එක් වුනොත්....................?
ඇත්තටම අර අහසයි මේ පොළවයි එකතු වුනොත් කවදාහරි ඉරයි හඳයි හැමදාටම උරණ වේවී නේද?
ඉවරයක් නැති Television පැය
තාත්වික ලෝකයේ රූප පෙට්ටි යේ අවසානයක් නැති කතාවකින් අතාත්වික ප්‍රතිබිම්බ හොයන අපි
කවුද උන්.........?
අතන මෙතන හැමතැනම කුලප්පුවෙන් තෙරපෙන එලොවත් නැති මෙලොවත් නැති දෙලොවම අතරම0 වුනු කවුද උන්....? උන් ගැනවත් නොදන්න
නෙතට හුරු කඳුළු
ඉරට හොරෙන් වළා යටින්... සඳට හොරෙන් තරැ අතරින්..... සීතල වැහි බින්දු මතින් නෙත කඳුලැලි ඉහිරුනාලු..... රෑ සිහිනෙන් හෙළන සුසුම් මද සුළඟට එක් වුනාලු...... මතක දිගේ හැමදාමත් සෙනෙහස හද තෙත් කලාලු..... පිබිදි මල් හිනැහෙන විට හිරු අවරින් සැඟවෙන විට දස දහසක් සිතුවිලි මැද හැමදාමත් සිත සෙව්වේ නුඹ දුන් සෙනෙහස පමණකි.... . .
මල්ලි
බොල්ගොඩ ගඟේ දෙපසින් ගිය කොක්කුන්නේ මඟ වැරදිලා මO ආපසු ඇවිදින්නේ අකුරට ගියපු මල්ලි මO මුලාවේ පිට රටකට ගිහින් තනියම සිනාසේ කාසි බරට අරන් කරට නම්බු පිටට ගෙන හනිකට ඒවිද හෙට
සාදාකාලික මතක අවුරුදු 23 ක් වෙනකම් මට මෙහෙම ජිවත් වෙන්න හුඟක් අය උපකාර කලා. මගේ අම්මා තාත්තා අය්යා ඉදලා තව හුඟක් දෙනෙක් මට ජිවත් වෙන්න උදව් කලා.ඒ හැමෝම ගැන කියන්න බැහැ.ඒත් මේ ගෙවිච්ච අවුරුදු 3 මගේ ජිවිතේ වැදගත්ම කාළේ. ඒ වගේම ගෙදරින් පිට ඉදලා ජිවිතේඉගෙන ගත්ත කාලය. මට මෙ තුන් අවුරුද්ද තුළ ජිවිතේ හුඟක් අත්වාරුවක් වු අය ගැන පොඩි සටහනක් තියන්න හිතුනා. කිසිම දැන හැඳුනුම් කමක් නැතුව ජිවිතේ අහම්බෙන් හම්බවුනු මේ ටික දෙනා මගේ මතකයේ හැමදාම ඉදියි. ම මිතුරිය සාරන්ගා . මේ මහා නගරේ අපි දෙන්න අහම්බෙන් මිතුරෝ උනා. එ බැඳිම මේ තරම් ශක්තිමත් වෙවි කියලා අපි හිතුවෙ නෑ. මේ අවුරුදු 3 ඇතුළේ හැමදාම මගේ ළගින් දුක සැප බෙදා ගත්තේඇය. ක්‍රිෂාන් මිතුරා . ඔහුත් මට හමු වුනු හොඳ මිතුරෙක්. අඬනකොට හැමදාම හිනා වෙන්න කියපු ඔහු මට සහොදරයෙක් උනා.වැඩියෙන් දුක හිතුන දවසට මම ඒ දුක බෙද ගත්තේ ඔහු සමඟ. පින්චහේවා සර් ඔහු මට පියෙක් උනා. ජිවිතේ හුඟක් ...
හුරුපුරුදු ජීවිතේ තරු දිලෙන රෑ අහස ආයේමත් බලනවා වැට දෙවට පිපුනු මල් ආයේමත් සිබිනවා හුරු පුරුදු වූ සුවඳ ගම පුරා දැනෙනවා ජිවීතේ විඳින බව යළි යළිත් හැඟෙනවා අරුමෝසම් ඒ නගරේ රළු බොරළු කටු ඇනී රිදුම් දුන් පොඩි දෙපා ශක්තිමත් වෙලා දැන් දිරිය හද සතු වෙලා යන්න හැක තව දුරක් නොවෙයි දැන් ම0 මුළා තුන් අවුරුදුත් ගොස් සුවඳ ඇත ගමපුරා මුන ගැසෙන හැම මුවක ඇත සෙනෙහේ ගැබ් වෙලා ඉතින් තව විදින්නෙමි ජිවිතේ හිනැහිලා
සිඳුනු තටු
ලිහි වැටුනු පැතුම් පොදි මතකයෙන් කිමිදිලා..... කඳුළු කැට හෙමි හෙමින් දෙනෙත් වල තැවරිලා.... දුටු සිහින මුලා වී ජීවිතේ වැරදිලා.... ඉගිලෙන්න බෑ යළිත් තටු සිඳි මැලවිලා....
ගැහැණියක්...
දිදුළන කෙස් කළඹක් සුසිනිදු පැහැපත් සමක් වෙන්න පතනා රුවැති ළඳක්... කිසිදා නොවෙනස් වන ආදරයක් පතන පෙම්බර යුවතියක්... දෙමහල් නිවසක් උගත් බුද්ධිමත් දරුවෙක් යවන්නට ජාත්‍යන්තර පාසලක් සොයන මොඩ් වුනු මවක්... බිදෙන හිතක් හඬන නෙතක් සුසිදු වතක් සියල්ලට කොටුවි විදිනවද විදවනවද ගැහැණියක්...
හමුවුනේ වෙන්වෙන්න
වැහිලා මල් සුවඳ සුළන් රැළි සිබිනවා... නුඹේ මතක එබී සිත ආයේමත් හඬනවා... ගෙවී ගිය අතිතයේ මිහිරි බව දැනෙනවා... හමුවුනේ වෙන්වෙන්න ඇයිද යලි සිතෙනවා ...
සුර සැප
පාට වළළු රන් මාලා විසි කරලා දෑත දෙපය ගෙන හනිකට වරෙන් නුඹ..... බේරිලා ඔය අපයෙන් මේ කටු මැටිගෙපැල සුර සැපයි තාම අපට
සියදිවි නසාගැනිම
ඇතිවෙන්න සේම නැතිවෙන්නද යමක් මා සතු නොවන බව දැනගත් වහාම සියදිවි නසා ගැනිමෙන් මා වැළකුනි.
ජිවිතය තරඟයක්ලු..
දුවන්න හයියෙන්.... බූට් සපත්තුකාරයෝ රබර් සපත්තුකාරයෝ පහුකරගෙන ජයගන්න ජිවිතය දුවන්න... පාවහන් නැති දෙපා කටු ඇනී හඬාවී රත්වෙච්ච ගල් බොරළු දෙපා යුග දවාවි හති වැටි අතරමඟ නවතින්න හිතෙවි එහෙත්, නවතිනු නම් එපා හූ කියයයි ලෝකය මල් දමා හෝ ගල් ගසා පිළිගන්න නුඹව බලා හිඳි ජිවිතය තරඟයක්ලු ....
පිහිට වෙන්න දෙවියනේ (යමපල්ලෙක් කීය) කටු ගහේ උල් ටික පදමට හැදි ලා... ලෝ දිය මුට්ටිය සේරම හිඳිලා... අසුචී වළවල් ඔක්කොම වැහිලා... අපාය දැන් නම් හොඳටම පිරිලා... යම පල්ලන්ගේ වැඩ වැඩිවිලා... රජ්ජුරුවොත් දැන් හෙම්බත් විලා... මැරෙන මැරෙන අය මෙහෙ ඇවිදිල් ලා ... දඬුවම් දිලාම දැන් ඇතිවිලා... අනේ දෙවියනේ අපේ දුක දැකලා.... තවත් අපායක්... වෙනමම හදලා අනිත් නරයෝ ටික එහාට යවලා... පිහිට වෙන්න දැන් කියනෙමි වැඳලා....
දනුෂ්ක මිතුරාගෙන් කතරගමටගොස් පැතුම් පුරෝගෙන මතකයි දෙවියන් දෙස බැලුවා නෙතක සුපිපි දුක් කඳුලැල් අරගෙන දෙවියන් පහනට වත් කරලා කොනක එදා හදපතුළේ රිදුම් දෙන අහිමි සෙනේ කැන් සිහිකරලා දෑත නළලේ බැඳ කෙලෙස වදින්නද ගලන කඳුළු කැට පිස දමලා වැහිදිය වැටුන ගන් ඇළ දොළ නපුරු වෙලා යායට පිපුනු අන්දර මල් මිලින වෙලා පන්හිඳ නුඹට කවියට පස මිතුරු වෙලා සුන්දර කියපු ලෝකය අද එරෙහි වෙලා දුක් කම්කටොළු දුරු කර හෙට හිනැහෙන්න හිරු සඳ ඒතී ලොවසතුටින් ඉපිලෙන්න මෙ ජිවිතෙන් ගැළවිමට ඔබ දන්න කියන්න මඟක් මට මිතුරිය මියදෙන්න තනිකම් පිරි ජිවිතයේ දුටු සිහිනය බොද වෙනවා නොකා නොබී පැතුව පැතුම් ඇස අද්දර වැනසෙනවා සසර කරපු පවු පල දී මෙ ලොවම විඳවනවා අහිමි සතුට සිහිකරමින් කඳුළු බි බී වැළ පෙනවා මේ යාළුවා මේ කවි දකින් නැතිවෙයි. එත් ඒ කවි විදින මම වගේම මෙ කවි බලන හැමෝමත් එයාගේ හිතේ විඳවන දුක නැතිවෙන්න කියලා ප්‍රාර්ථනා කරන්න.ඒයා ජිවිතේ හුඟක් විඳවන කෙනෙක්. අපි කාටවත් ඒ දුක ගන්න බෑ. එයා තනිවම විඳවනවා.මම හැමදාම ප්‍රාර්ථනා කරනවා එයාගේ සතුට.
ඊයේ එහෙ මෙහේ අවුස්සද්දි මම ලියපු පරන පොතක් හම්බවුනා. ඒ පොතේ මම ලියලා තියෙන්නේ මම ඒ කලේ කියවපු පොත් වලින් උපුටාගත්ත දේවලුයි, ඒ ගැන මට හිතුන දේවලුයි තමයි. මම හිතුවා ඒ උපුටා ගැනීම් ටිකක් බොලොග් එකට දාන්න. කියවලා බලලා තමන්ගේ ජීවිතෙට ගන්න පුලුවන් දෙයක් තියෙනවනම් ගන්න.සමහර විට මෙ පොත් කියවලත් ඇති. මෙවා මතකද කියලා බලන්නකෝ.... තැවුල් සිත: කොහේහරි දූපතක තිබිලා කෙනෙකුට ඔරලෝසුවක් හම්බවුනා කියලා හිතන්න.මේ ඔරලෝසුව කවුරුත් හදපු එකක් නෙවෙයි. එහෙම නැත්තම් ඉබේ පරිනාමය වෙච්ච එකක් කියලා කවුරුහරි කියනවනම් ඒ මිනිහා පිස්සෙක් කියලයි සළකන්නේ.ඒ වුනාට නවින විද්‍යාවට අනුව විශ්වය පරිනාමය වෙලා තියෙන්නේ. ඒ විදියට එතකොට විශ්වය කියන්නේ ඔරලෝසුවට වඩා සරළ දෙයක්ද? සිඳුනු තටු: ප්‍රේමය පහළ වීමට දිගු ඇසුරක් සමීප සම්බන්ධතාවයක් අවශ්‍යය යැයි සිතිම මුළාවකි. එය පහළ වන්නේ ක්ෂණ මාත්‍ර වූ යම් මොහොතකය. අධ්‍යායාත්මයෙන් අන්‍යෙන්‍යය වශයෙන් හඳුනා ගනිත් ද ඒ මොහොතෙහි පහළ වන ප්‍රමෝදය කෙරෙන් ප්‍රේමය පහළ වේ.ඒ විනා කෙතරම් වසර ගණනාවක් හෝ පරම්පරා ගණනාවක් ඇසුරු කළත් සැබෑ ප්‍රේමය පහළ නොවේ. අපූගේ ලෝකය: මේ දිනවල මට සිතෙන්නේ අ...
අමාවකට නුඹ බලන්න සඳවතියේ මම ආවා සිත් අහසේ සැඩ කළුවට බිය වී මම ඉකි ගැසුවා නුඹේ මතකය සිහිකරන්න එවා තිබුණු තරුකැට ටික අතුරාලා වළා අතර උන්නෙමි මම හුදෙකලාව දෑස් පියා සවන් යොමා රැහැයි ගීත මා ඇසුවා ගත සතපා නෙත නොනිදා නුඹ බලන්න මම සිටියා කොපුල් මතින් රූරා යන කඳුළු බින්දු පිසදාන්න... නිදා වැටෙන මල් කුමරියෝ සිනාවකින් පුබුදුවන්න... වල්මත් වුනු සිත් අහසේ ඝන කළුවර දුරුකරන්න... පෝය දාට නොවෙයි අදම මගේ අහසට නුඹ වඩින්න...
සඳ කොමළිය හින් සැරේ වළා යටින් එබුනා නිල් තරු කැට අහස පුරා රටාවකට දිලුනා කොඳ මල් මදහාස නගා විකසිත වී බැලුවා ආදරයෙන් මුලු ලෝකය වට කොට මා සිටියා නෙත දොවලා කඳුළු බින්දු පිනි කැට වී වැටුනා නළඟන විත් හෙමින් සැරේ සිහිල දෙමින් එතුනා ගහ කොල වැල් නිහඬ වෙලා තනියට ළඟ හිටියා උනුහුම් ඔය ළය මඩලේ සෙනෙහස මට දැනුනා මල් මඳහස දෙතොල් පුරා හීන් සැරේ ඇදුනා දෙනෙතේ ඔය ලියවුන කවි පද සේරම පෙනුනා වස්සනේ සිහින කුසුම් සොඳුරු වෙලා පිපුනා හදවත තුල සෙනෙහස ගඟ දෙගොඩ තලා ගැලුවා
හුරැ නැතුවට කඳුළු බින්දු දෑස් අගින් වැටුනා... සඳ තරු මල් මිලින වෙලා අඳුර ඇවිත් එබුනා... පෙර දින අප හමුවූ තැන් නුපුරැදු වී දැනුනා ... ආ ගිය මoමතක තුළින් විරහි හිත හැඬුවා... පන්හිඳ තුඩ ලියවුනු කවි පද සේරම මැකුනා... බොඳවුන ඒ හීතුළින් මට තනිකම දැනුනා... මිරිඟුවකට රැවටි කිම ගියෙදෝ ඇයි සිතුනා... යළි කිසිදා නොයෙනා බව දැන දැන සිත හැඬුවා...
