සඳ කොමළිය හින් සැරේ වළා යටින් එබුනා

නිල් තරු කැට අහස පුරා රටාවකට දිලුනා
කොඳ මල් මදහාස නගා විකසිත වී බැලුවා
ආදරයෙන් මුලු ලෝකය වට කොට මා සිටියා


නෙත දොවලා කඳුළු බින්දු පිනි කැට වී වැටුනා
නළඟන විත් හෙමින් සැරේ සිහිල දෙමින් එතුනා
ගහ කොල වැල් නිහඬ වෙලා තනියට ළඟ හිටියා
උනුහුම් ඔය ළය මඩලේ සෙනෙහස මට දැනුනා


මල් මඳහස දෙතොල් පුරා හීන් සැරේ ඇදුනා
දෙනෙතේ ඔය ලියවුන කවි පද සේරම පෙනුනා
වස්සනේ සිහින කුසුම් සොඳුරු වෙලා පිපුනා
හදවත තුල සෙනෙහස ගඟ දෙගොඩ තලා ගැලුවා

Comments

  1. සඳ පායාලා රෑ අහසේ....
    අඳුර බිඳලමින් ඊ දසතේ....
    ඒ යාමේ මා තනිවම මිතුරේ......
    සඳ නුඹ වත් ඉඳපන් මා තනියේ.......

    ReplyDelete
  2. මගේ කවි කියවලා අදහස් දක්වනවට ඔයාට හුඟක් ස්තුතියි යාළු

    ReplyDelete
  3. අද තමා මේ පැත්තට ආව පළමු වතාව..ලස්සන පබැඳුමක්..මෙගෙන් සුභ පැතුම්..
    ජයවේවා!!!
    Word Verification අයින්කළා නම් හොඳයි..

    ReplyDelete
  4. smpathjt,
    බෝහොම ස්තුතියි මගේ කවි කියවලා අදහස් දැක්වුවට

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

කවුද මේ පොලියානා