දරාගෙන හද තුළ
නුඹේ ඔය සෙනෙහස
සෙවනැල්ල සේ ඇවිත්
දැවටිලා නුඹ ලඟ
අත නොහැර කිසි දිනෙක
හිදිනවා සත්තයි....
ලොවම මට කිවත්
යන්න නුඹ අතහැර
නුඹේ ඔය සෙනෙහස
සෙවනැල්ල සේ ඇවිත්
දැවටිලා නුඹ ලඟ
අත නොහැර කිසි දිනෙක
හිදිනවා සත්තයි....
ලොවම මට කිවත්
යන්න නුඹ අතහැර
මිය යන තුරාවට
නොයෙමි නුඹ අත හැර
නොයෙමි නුඹ අත හැර
දුකේ දී සැපේ දී හැමදාමත් එහෙම හිතන්න පුළුවන්නම් කොච්චර හොඳද...
ReplyDeleteජයවේවා!!!
ආදරේදී එහෙම නැත්තම් වැඩක් නෑ
ReplyDeleteආදරණීය සිතිවිල්ලක්......:)
ReplyDeleteම්...ඔව්
ReplyDelete