වල විල වීම

දනුෂ්ක මිතුරාගෙන්

කතරගමටගොස් පැතුම් පුරෝගෙන මතකයි දෙවියන් දෙස බැලුවා
නෙතක සුපිපි දුක් කඳුලැල් අරගෙන දෙවියන් පහනට වත් කරලා
කොනක එදා හදපතුළේ රිදුම් දෙන අහිමි සෙනේ කැන් සිහිකරලා
දෑත නළලේ බැඳ කෙලෙස වදින්නද ගලන කඳුළු කැට පිස දමලා

වැහිදිය වැටුන ගන් ඇළ දොළ නපුරු වෙලා
යායට පිපුනු අන්දර මල් මිලින වෙලා
පන්හිඳ නුඹට කවියට පස මිතුරු වෙලා
සුන්දර කියපු ලෝකය අද එරෙහි වෙලා

දුක් කම්කටොළු දුරු කර හෙට හිනැහෙන්න
හිරු සඳ ඒතී ලොවසතුටින් ඉපිලෙන්න
මෙ ජිවිතෙන් ගැළවිමට ඔබ දන්න
කියන්න මඟක් මට මිතුරිය මියදෙන්න

තනිකම් පිරි ජිවිතයේ දුටු සිහිනය බොද වෙනවා
නොකා නොබී පැතුව පැතුම් ඇස අද්දර වැනසෙනවා
සසර කරපු පවු පල දී මෙ ලොවම විඳවනවා
අහිමි සතුට සිහිකරමින් කඳුළු බි බී වැළ පෙනවා

මේ යාළුවා මේ කවි දකින් නැතිවෙයි. එත් ඒ කවි විදින මම වගේම මෙ කවි බලන හැමෝමත් එයාගේ හිතේ විඳවන දුක නැතිවෙන්න කියලා ප්‍රාර්ථනා කරන්න.ඒයා ජිවිතේ හුඟක් විඳවන කෙනෙක්. අපි කාටවත් ඒ දුක ගන්න බෑ. එයා තනිවම විඳවනවා.මම හැමදාම ප්‍රාර්ථනා කරනවා එයාගේ සතුට.