අමාවකට නුඹ බලන්න
සඳවතියේ මම ආවා
සිත් අහසේ සැඩ කළුවට බිය වී
මම ඉකි ගැසුවා
නුඹේ මතකය සිහිකරන්න
එවා තිබුණු තරුකැට ටික
අතුරාලා වළා අතර
උන්නෙමි මම හුදෙකලාව
දෑස් පියා
සවන් යොමා
රැහැයි ගීත මා ඇසුවා
ගත සතපා
නෙත නොනිදා
නුඹ බලන්න මම සිටියා
කොපුල් මතින් රූරා යන
කඳුළු බින්දු පිසදාන්න...
නිදා වැටෙන මල් කුමරියෝ
සිනාවකින් පුබුදුවන්න...
වල්මත් වුනු සිත් අහසේ
ඝන කළුවර දුරුකරන්න...
පෝය දාට නොවෙයි අදම
මගේ අහසට නුඹ වඩින්න...
මොකෝ මේ සඳ ගැනම ලියන්නේ යාලු..:D..අමාවකත් නැතුව බෑ නොවැ..හඳේ තියෙන සුන්දර බව වැටෙහෙන්නේ එතකොටයි...
ReplyDeleteසඳ මෝරන කාලේට පිස්සුවත් වැඩිවෙනවා යාළු. තව ටික දවසකින් හරියයි
ReplyDelete