පන්හිඳ කෙරවලක
කඳුළු කැට අමුනලා
නුඹ ලියු කවි වැළම
එකින් එක කියවලා
පන් හිඳේ ඒ කඳුළු
නෙතු යුගේ තැවරිලා
හඬනවා මම තාම
පද අරුත සොය සොයා....
නුඹ හට
නෑවිදින් නුඹ සිටින දවසට දෑස් යුග පියාගෙන විදගන්න රඳවා ගන්නම් මම ඉතින් මේ හාදුවල උණුසුම පියාපත් දිගුකර නුඹ පියාඹන දවසට කැදැල්ලේ පාලුවත් මැකෙන්නට හිරකරගන්නම් ආදරණීය හැම වදනකම මතකය දුර ඈත ඉසව්වක ඉගිලිලා නුඹ ඉතින් යනකොට තිතක් වී බොඳවෙන මා ඉතින් නොපෙනෙනා දවසට දුකක් නැති වෙන්න හිත යට කවක් ලියනෙමි හෙටත් නුඹ හට
දුක්බර ඒත් ලස්සන පද ටිකක්......
ReplyDeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteThanks Shadow.
ReplyDeletePada arutha athi boho kavi thawa thawath liyaweewa !
ReplyDeleteMuthu Paba,
ReplyDeleteThanks
ලසනයි කවිය....
ReplyDeletemasking,
ReplyDeletethanks