බිඳිමි ගල් ලෙන


විශල් තුරු හිස්
බිඳි වන මැද
දුවයි සාවුන්
දැනී මර  බිය
හිවල් කොටි ඒ
රුදුරුසෙන් මැද
බියෙන් හැකිළි ඉඳිනු කෙලෙසක

සිoහභාහුත් නිදයි දුක මැද
මුදු කොමළ බස් නනගනු කෙලෙසද
ලෙන් දොරෙන් පිට නොගොස් පිය තුම
රැඳෙනු නොහැකිය ගල් ලෙනේ මට

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

කවුද මේ පොලියානා