සිනාසෙමි කඳුළු හැර

පියා නෙතු යුග
අසා ඉනු මැන
පවන් රැල් මත එතී හෙමිහිට
නටයි කවි පද වැටි සවනට

ගිලිහෙන දෙතොලඟින් නුඹේ
සිනහව වී දැවටෙන්නද
වෑහෙන නෙත් කොනින් නුඹේ
කැළුමන් වී සැඟවෙන්නද
විහිදෙන සියොලඟම නුඹේ
සුවඳක් වී තැවරෙන්නද
ඇහැරෙන සිහිනයක නුඹේ
පැතුමක් වී ළඟ ඉන්නද

නොවී විරසක සඳ
දිලේ නම් දුර වුව හිඳ
සිනාසෙමි කඳුළු හැර පිස
සිහින සිර කර හදේ කෙලවර