සිත
පලා සත්කඩකට
පොළෝ තල ඉකිලන
වරා මල් ගුලි කර
තලාලමු අතු ඉති මත
මලානික හදවත
දුර ගොසින් විසිකර
පුරා සඳ තනියට
තරු එවමු ගෙළ සිඳ
විදා නෙත් රතු වුන
හඬා කඳුලැල් එම
වළාවක මුසුකර
තබා එමු ගොළු අහසක
නුඹ හට
නෑවිදින් නුඹ සිටින දවසට දෑස් යුග පියාගෙන විදගන්න රඳවා ගන්නම් මම ඉතින් මේ හාදුවල උණුසුම පියාපත් දිගුකර නුඹ පියාඹන දවසට කැදැල්ලේ පාලුවත් මැකෙන්නට හිරකරගන්නම් ආදරණීය හැම වදනකම මතකය දුර ඈත ඉසව්වක ඉගිලිලා නුඹ ඉතින් යනකොට තිතක් වී බොඳවෙන මා ඉතින් නොපෙනෙනා දවසට දුකක් නැති වෙන්න හිත යට කවක් ලියනෙමි හෙටත් නුඹ හට
ඇත්තටම ලස්සනයි.. ජය
ReplyDeleteහැමදාමත් වගේ ලස්සනයි අක්කේ..
ReplyDeleteලස්සනයි. ඇත්තටම සිත! මහ පුදුමයි අයේශා.
ReplyDeleteලස්සනම ලස්සනයි.
ReplyDeleteස්තුතියි හැමෝටම
ReplyDelete