සිහින මියයාම

පාන්දර වෙනකොට

හිරු ඇහැර හනිකට

තට්ටු කරමින් කවුළුව ළඟ

විරිත්තනවා හොඳටම

දෑස් නෑරම නිදිබර

හිදිත් සයනය මත

සියත් කැළ නද කර

කුමට ඔතරම්ම ඔච්චම

තප්පරෙන් තප්පර

ගෙවෙනකොට කාලය

ඔරලෝසු කටු උලෙන් තද කොට

අනිනවා මේ පපුව මැද්දට

දුටු සිහින සියල්ලම එක්කොට

ඇන තබා ඉන්නවා තොටුපොල ලඟ

ඔරු පාරු කිසිවක් ද නොයෙනවිට සරණෙට

කඳුළු වැල් ඉහිරිලා ඇඬෙනවා එතකොට