අවකාශය/Awakashaya

සඳ දැන් අර මෝදු වෙලා හිනැහෙවී හොරෙන් බලා නෙතු බොඳ වී කඳුළු උනා හැර යන්නට නොහැකි වෙලා දෑස් මතට එබී බලා නුබේ  රුව මා දැසේ සොයා මුමුනා නෙක මියුරු කතා සිරවි හද නතර වෙලා ගහ කොල වැල් නිහඬ වෙලා මල් නිදියයි අහක බලා ලොව උරනව බලන නිසා වෙන්වෙමු අපි සුවඳ තියා

එකම පාටකට නුඹ කළු කියනවා මම ඒ සුදු කියනවා ඒ කළු ද? නැත්තම් සුදු ද? අපි තර්ක කරනවා නුඹද නිවැරදි මම ද නිවැරදි ......................................... ......................................... බැලුවාම හිතලා ඇත්තට ....................... සoකල්ප අස්සේ හිරවුනු අමුම අමු මෝඩයෝ නුඹත් මාත්

හිස්ම හිස් හදවත් පිටුවේ රචනාවක් ලියන්න ඉල්ලපු නුඹ කොමා වලින් වෙන් කරමින් ලිව්ව එකම වාක්‍යට හදිස්සියෙන්ම විරාම ලකුණ තිබ්බා. ව්‍යාකරණ නිවැරදියි අක්ෂර වින්‍යාසයත් නිවැරදියි පටන් ගත්ත වාක්‍යයත් හරි අපූරුයි ඒත්.................. රචනාව තවමත් අසම්පූරණයි