වෙන් වෙමු
සඳ දැන් අර මෝදු වෙලා
හිනැහෙවී හොරෙන් බලා
නෙතු බොඳ වී කඳුළු උනා
හැර යන්නට නොහැකි වෙලා
හිනැහෙවී හොරෙන් බලා
නෙතු බොඳ වී කඳුළු උනා
හැර යන්නට නොහැකි වෙලා
දෑස් මතට එබී බලා
නුබේ රුව මා දැසේ සොයා
මුමුනා නෙක මියුරු කතා
සිරවි හද නතර වෙලා
නුබේ රුව මා දැසේ සොයා
මුමුනා නෙක මියුරු කතා
සිරවි හද නතර වෙලා
ගහ කොල වැල් නිහඬ වෙලා
මල් නිදියයි අහක බලා
ලොව උරනව බලන නිසා
වෙන්වෙමු අපි සුවඳ තියා
මල් නිදියයි අහක බලා
ලොව උරනව බලන නිසා
වෙන්වෙමු අපි සුවඳ තියා
වෙන්ව යන්නට සුවද තියා
ReplyDeleteකාලය ඇවිල්ලා රහසක් කියා
නමුදු හිතයි නුඹ ලගට වෙලා
ඉන්න සුසුම් හෙලන මොහොතක් පාසා..
ඔව් ඉතින් වෙන මොනව කරන්නද? ලස්සනයි අයේශා.
ReplyDeleteමැණික්
ලස්සනයි
ReplyDeleteලස්සනයි....!!
ReplyDeleteharima lassanata pedival galapala....sanvediva hadavathata danenna..!
ReplyDeleteලොව උරනව බලන නිසා
ReplyDeleteවෙන්වෙමු අපි සුවඳ තියා
ගොඩක් අහින්සක ආද‍රවන්තයින්ට අත්විදින්න වෙන ශෝකාන්තයක්.
උප‍රිමයටම ලස්සනයි අයේශා.....
ගොඩක් ලස්සනයි. කාව්‍යමය මිහිර ගොඩක් හසු කරගෙන ලියල තියෙනව..
ReplyDeleteපෙනෙනා මානයක සිටිමින් රන්ගිරි දඹුලු ග ල
ReplyDeleteඔබ ලී කවිය සොඳුරුයි ප්‍රේමය මිටින් හ ල
කලා වැවත් උතුරන්නට ගලනා ඒ කඳු ල
පිළිබඳ මෙසේ ලීවා පාමුල සිට ඇතා ග ල
වෙන් වීම නම් විය යුතුමයි
ReplyDeleteකොහොම හිත හදා ගන්නද මං
නෙතු පුරා මැවෙන හසරැල්ලෙන්
බොද කලේ මගේ රුව විතරයි...
ලස්සන පද වැලත්...අයේෂා.
මටත් හරිම සමීපයි...මේ අත්දැකීම