අවකාශය/Awakashaya

ඇවිත් වැට ළඟ වැදී සැඩ නළ අඳුරු සෙවනැලි පිට නටයි වී තව හැඩ   පෙළින් ගොස් කුළි රිය දෙව් විමන් වලට බට එනමුදුත් හෙමිහිට වැටෙයි තව උඩ යට ණයට ගත් හුස්ම ටික රොකට්ටුත් මඟ හැර අපි ගියේ ආපිට විරිත්තන රුවකට පුදනු තව කියා මක්කට

පියා නෙතු යුග අසා ඉනු මැන පවන් රැල් මත එතී හෙමිහිට නටයි කවි පද වැටි සවනට ගිලිහෙන දෙතොලඟින් නුඹේ සිනහව වී දැවටෙන්නද වෑහෙන නෙත් කොනින් නුඹේ කැළුමන් වී සැඟවෙන්නද විහිදෙන සියොලඟම නුඹේ සුවඳක් වී තැවරෙන්නද ඇහැරෙන සිහිනයක නුඹේ පැතුමක් වී ළඟ ඉන්නද නොවී විරසක සඳ දිලේ නම් දුර වුව හිඳ සිනාසෙමි කඳුළු හැර පිස සිහින සිර කර හදේ කෙලවර

බඩ පිම්බුවට ලෝකෙට පෙන්න උඹ ලොකු වුනාට දන්න හැමෝම දන්නවා උඹ නිකම්ම නිකන් හුලo ගෙම්බෙක් බව